علت اصلی کوچکی بیضه ها چیست ؟

معمولا بیضه پسرها به طور مادرزاد متعادل و به اندازه لازم است . بسیار اندکند پسرهایی که با بیشه های کوچک و غیر طبیعی از مادر زاده شوند .

پس ، علت اصلی کوچکی بیضه ها در جوانان و مردانی که به این عارضه دچارند چیست ؟ در اینجا بدون رودر بایستی باید بگوییم که این کوچکی بیضه ها در برخی از جوانان و مردان این است که آنان به عادت زشت و نکوهیده « جلق » مبتلا هستند یا در گذشته به این عادت مبتلا بوده اند .

جوانان و مردانی که از دوره نوجوانی به کار ناپسند و زیان آور « جلق » عادت می کنند و این کار زشت را چند سال پیوسته تکرار می کنند ، رفته رفته هم خود از نظر روحی و روانی ضعیف و آشفته می شوند و هم بیضه ها کوچک و کوچک تر می شوند تا آنجا که اگر روزی ازدواج کنند ، بیضه های کوچک و ناتوان آنها نخواهد توانست کار طبیعی خود را به طور بایسته و شایسته انجام دهد یعنی بیضه های آنان از ساختن « منی » به اندازه متعادل و لازم عاجز خواهد بود و در نتیجه نه تنها در عمل آمیزش جنسی با همسر خود ، نخواهند توانست او را خشنود سازند بلکه این کم بودن « منی » از نظر فعالیت های مغزی و روانی نیز برای آنها زیان هایی را در بر خواهد داشت .

در اینجا این پرسش به میان می آید که کم بودن « منی » چه ربطی به کارهای مغزی و روانی دارد ؟ در پاسخ آن باید بگویم که : مقداری از « منی » جذب خون انسان می شود و در ساختن سلول های مغزی و استخوانی و دیگر لوازم بدن انسان کمک بسیار خوبی می کند . اکنون اگر کسی در اثر « جلق زدن » در نوجوانی یا جوانی مقدار زیادی از « منی » خود را هدر دهد و حرام کند ، نتیجه آن این است که مغز و اعصاب به ویژه اعصاب چشم ها و شنوایی انسان از آن مقدار « منی » که در نیرو بخشیدن به مغز و اعصاب لازم است ، بی بهره و محروم می شوند و رفته رفته آن نوجوان یا جوان مبتلا به بلای « جلق زدن » را از نظر قوای مغزی و عصبی ناتوان می سازند . در نتیجه چنین فردی از نظر « ضریب هوشی » و کنترل اعصاب و بینایی چشم و محکمی مهره های کمر دچار ناتوانی و ضعف می شود و دستی دستی خود را با آن عمل ناپسند « جلق » به ورطه زیان های جبران ناشدنی می اندازد . از سوی دیگر مقداری از « منی » صرف رشد خود « بیضه ها » می شود. ولی نوجوانان یا جوانی که عادت به « جلق زدن » پیدا می کند با هدر دادن « منی » خود ، جلوی رشد طبیعی و لازم بیضه های خود را می گیرد و با این کار نکوهیده ، باعث می شود که بیضه هایش رشد لازم را نکنند و کوچک بمانند . بیضه هایی هم که از اندازه لازم کوچک تر باشند روشن است که نمی توانند به اندازه کافی « منی » بسازند . در نتیجه آن جوان مبتلا به « جلق زدن » با بیضه های کوچک و « منی » ناکافی ، هم به مغز و استخوان و اعصاب خود زیان می رسانند و هم اگر ازدواج کند نخواهد توانست از نظر « لذت جنسی » همسر خود را خشنود سازد و در انجام این عمل یعنی « آمیزش جنسی » که از نظر شرعی و اجتماعی و بقای نسل انسانی کاری است طبیعی و پسندیده کامیاب و رو سپید نخواهد بود .

در همین جا لازم و بسیار واجب است که به نوجوانان و جوانان و مردانی که به عمل ناشایست و زشت « جلق زدن » مبتلایند هشدار دهیم و به آنان سفارش اکید بکنیم که : ای عزیزان ! « منی » شما مایع گرانبهایی است که در نیرو رساندن به مغز و اعصاب و استخوان و مهره های کمر شما بزرگترین نقش را به عهده دارد . هرگونه هدر دادن آن از راه عمل ناشایسته « جلق » مغز و اعصاب و استخوان ها و مهره های کمر شما را رفته رفته ناتوان و فرسوده خواهد کرد و شما را دچار « پیری و از کار افتادگی زودرس » خواهد ساخت . اگر می خواهید مغزی فعال و توانا ، اعصابی آسوده و قوی ، استخوان هایی محکم و زنده و مهره های کمری سفت و مردانه و کاری داشته باشید ، از هرگونه دفع شهوت نامشروع و غیر لازم و غیر طبیعی جدا خودداری و دوری کنید . بدانید که اگر به این کار زشت و زیان آور خود ادامه دهید ، روزی که ازدواج کنید نخواهید توانست از « آمیزش جنسی » لذت ببرید و نخواهید توانست همسر خود را نیز راضی و خوشنود کنید و در نتیجه ، زندگی زناشوئی تان تلخ و سیاه خواهد شد .

این نکته را باید یادآوری و روشن کنیم که : بسیاری کسان گمان می کنند که « منی » تنها برای « آمیزش جنسی » به کار می رود و فقط برای این کار لازم است و بس !

« منی » در بدن انسان و ساختن و نیرومند کردن بدن و اندام های انسان نقش بسیار دارد که در مقایسه با نقش « عمل جنسی » آن ، بسیار بالاتر و با اهمیت تر است . « منی » در ساختمان بدن انسان نقش های زیر را دارد :

-         نیرو رساندن به اعصاب چشم ( = بینایی )

-         نیرو رساندن به اعصاب گوش ( = شنوایی )

-         نیرو رساندن به اعصاب مغز ( = رشته های عصبی )

-         نیرو رساندن به مهره های کمر

-         نیرو رساندن به استخوان ها

-         نیرو رساندن به دستگاه تنفسی

و چند کار ارزشمند دیگر که همه برای تندرستی و سلامت و طول زندگی انسان نقش مهم دارد .

به آن گروه از جوانانی که به بیماری « جلق زدن » مبتلایند سفارش می کنیم که : اولا : با ورزش و سرگرمی های سالم و مطالعه کتاب های غیر سکسی ، بکوشند که خود را از نظر بدنی و مغزی توانا و با اراده کنند . دوما : هر چه زودتر با فراهم کردن زمینه های یک زندگی مشترک ، ازدواج کنند تا با بهره وری از عشق و آمیزش با همسرشان ، عادت نامشروع و ناپسند « جلق » را از سرشان بیندازند .

بهترین رراه درمان بیماری « جلق » ازدواج و زندگی زناشوئی است .

جوانان باید به جای آنکه دنبال ارضاء نفسانیات خود از راه های آسان یاب و فرعی و نامشروع باشند و پول و وقت و نیروهای جسمی و روانی را صرف این گونه کارها و لذت های بد فرجام کنند ، باید بکوشند که کاری مناسب و درست با حقوق مناسب به دست آورند و مقدمات یک زندگی نسبتا روبراه را فراهم سازند و با دختری که مورد علاقه شان است ازدواج رسمی کنند تا هم خود سرو سامان بگیرند و آینده روشنی داشته باشند و هم از آلوده شدن به بلاها و بیماری هایی چون « جلق زدن » رهایی یابند .

باری از سخن اصلی خود دور نیفتیم . گفتیم که معمولا پسرها هنگامی که از مادر زاده می شوند بیضه های آنان سالم و طبیعی است و رفته رفته در ضمن رشد جسمانی آنها ، بیضه ها و دستگاه تناسلی شان نیز به طور متعادل رشد می کند . ولی اگر نوجوانی به « جلق زدن » مبتلا شود و آن را چند سال ادامه دهد ، چون هنوز ساختمان بدنی او نیاز شدید به استفاده از « منی » او دارد و هنوز هنگام بهره گیری از « بیضه ها و منی » در جهت لذت های شهوانی نرسیده است ، ناچار با ادامه عمل ناشایستۀ « جلق » جلوی رشد « بیضه ها » ی او نیز گرفته می شود . می دانیم که کار اصلی بیضه ها ساختن « منی » است وقتی نوجوانی به جلق زدن مبتلا شد ، « منی » او هدر می رود و حرام می شود و در نتیجه بیضه های او رشد نمی کند و کوچک می ماند . کوچکی بیضه ها سبب کمی و اندکی « منی » خواهد شد و کمی و اندک بودن « منی » نه تنها از رشد لازم بدنی آن جوان می کاهد بلکه اگر روزی در آینده آن نوجوان که به سن بالاتر رسیده است ازدواج کند ، از انجام وظیفه درست « آمیزش جنسی » با همسرش ، ناتوان خواهد بود و این ناتوانی او ، چه بسا که موجب از هم پاشیده شدن پایه زندگی زناشوئی او و همسرش شود و کار خدای ناکرده به طلاق و جدایی بکشد .

اکنون برای راهنمایی و یاری رساندن به آن دسته از جوانان و مردانی که دارای بیضه های کوچک هستند و میخواهند با یک برنامه درست و عملی ، این نارسایی و ناتوانی زیان آور خود را تا اندازه ای برطرف سازند ، دستور « غذایی » زیر را به آنان می دهیم . غذاهای زیر باید دست کم هر روز یکی از غذاها به طور پیوسته و چند ساله خورده شود ، تا ناتوانی شخص بیمار درمان شود و او به سلامت جنسی دست یابد و زندگی آنها شیرین شود . برنامه غذایی به ترتیب زیر است :

-         مربای شقایق ( به عنوان صبحانه )

-         شیر تازه ( از گوسفند یا بز یا گاوی که « رازیانه » نخورده باشد )

-         موز ( به عنوان « دسر » )

-         نارگیل ( به عنوان « دسر » )

-         ماهی همراه با پیازچه

-         میگو همراه با پیازچه

-         فلفل سیاه به مقدار کم ( همراه با غذا )

-         پلوی زعفران دار

-         خورشتی که در آن « کله گنجشک » به کار رفته باشد

-         دم کرده بهار نارنج

باید یادآوری بکنیم که : این خوراک ها و میوه های نام برده در بالا را باید حتما خوب بجوید و با بذاق دهان حل کنید . اگر خوب جویده نشود و یا با شتاب خورده شود ، اثری نخواهد داشت .

مهمتر و بالاتر از همه اینها این است که جوان یا مردی که دارای بیضه های کوچک است و برنامه غذایی ذکر شده را نیز انجام می دهد ، باید حتما از « جلق زدن » دوری کند وگرنه خوردن آن غذاها هیچ گونه اثری نخواهد داشت .

ناگفته نماند که : این گونه بیماران ( یعنی کسانی که دارای بیضه های کوچک هستند ) باید ازز خوردن چاشنی های محرک مانند خردل ، ادویه ، قهوه ، و مشروبات الکلی جدا پرهیز کنند ).