دستگاه تناسلی مردانه ، از « آلت » و دو « بیضه » و غده « پروستات » و دو کیسه « منی » و اعصاب آن تشکیل شده است .

« آلت » در دستگاه تناسلی مردانه ، نسبت به « بیضه ها » در درجه دوم اهمیت قرار دارد . زیرا بدون کار کردن بیضه ها ، از « آلت » هیچ کاری ساخته نیست . یعنی به یک فرد ، تنها به سبب داشتن « آلت » نمی توان نام « مرد » نهاد ، چون اگر آن فرد « بیضه » نداشته باشد یا بیضه داشته باشد ولی بیضه هایش کار نکند ، اصولا از هر نوع « عمل جنسی » محروم و ناتوان است و نمی تواند کوچکترین وظیفه جنسی مردانه را انجام دهد . از این رو ، « بیضه ها » در دستگاه تناسلی مردان ، بالاترین و اصلی ترین نقش را دارند . کمبود در بیضه ها یا کار نکردن آنها ، مرد را دچار « ناتوانی جنسی » می کند و گاه حتی شخص را از « مردی » می اندازد .

بیضه ها با تراوش ها و ترشحات خود ، که به این تراوش ها « منی » می گویند ، « کیسه های منی » را پر می کنند و احساسات و شهوت مردانه را برمی انگیزند .

اگر « آلت » مردی را ببرند ولی بیضه های او سالم باشد ، نه تنها شهوت آن مرد از میان نمی رود بلکه با ذخیره شدن بیش از حد « منی » در کیسه ها ، شهوت آن مرد فزونی می یابد .

درباره شیوه ساخته شدن و تشکیل بیضه ها ، باید بگویم که :

بیضه ها در آغاز در دو سوی ستون فقرات ( در خلاء میان شکم و ستون فقرات ) پدید می آیند و آنگاه رفته رفته از راه دستگاه مثانه پایین می آیند و در کیسه های خود واقع در زیر « آلت » جای می گیرند .

بیضه ها در کیسه ها ، شروع به تراوش و ترشحاتی می کنند که به آن « منی » ( = آب زندگانی ) می گویند این « منی » است که وقتی در کیسه ها به اندازه معین رسید ، در مرد ایجاد شهوت و احساسات جنسی پدید می آورد .

پس ، کار اصلی بیضه ها تراوش و ساختن « منی » است . بدون این آب ، اصولا مرد دارای احساسات جنسی و شهوت نمی شود .

در « منی » مرد مقداری « نطفه » ( = اسپرماتوزوئید ) است که هنگام آمیزش جنسی با زن خود ، یکی از آن « نطفه » ها با یکی از « تخمک » های درون زاهدان زن آمیخته شده و تشکیل « جنین » ( = بچه ) را می دهد . بدین سان ، می بینید که اصولا بدون بیضه ها و یا بدون کار کردن آنها ، به مرد هیچ گونه احساس شهوت دست نخواهد داد و در نتیجه « آلت » او بی مصرف خواهد بود . و مردی که بیضه ( = خایه ) ندارد یا بیضه هایش کار نمی کند ، در واقع « مردی » ندارد و نمی تواند با همسرش « آمیزش جنسی » کند و نمی تواند بچه دار شود و در تکثیر و بقای نسل انسان نقشی داشته باشد .

اکنون که به ارزش و اهمیت « بیضه ها » پی بردید ، برویم بر سر نارسایی هائی که می تواند در بیضه ها پدید آید .

گفتیم که بیضه ها نخست در دو سوی ستون فقرات پدید می آیند و رفته رفته از راه دستگاه مثانه به کیسه زیر « آلت » فرو می افتند و در آن جای می گیرند . ممکن است شخصی یکی از بیضه هایش پائین بیاید و در « کیسۀ منی » بیفتد و شروع به کار ساختن « منی » کند ، ولی ۀن بیضه دیگرش در خلاء شکم یا در راه دستگاه مثانه گیر کند و در همان جا بماند و رشد نکند . چنین شخصی دارای کمبود بیضه است یعنی به جای دو بیضه کارکن ، تنها یک بیضه دارد که می تواند تنها نیمی از « منی » مورد لزوم را بسازد . روشن است که چنین مردی احساسات و میل جنسی اش نسبت به مردان سالم ، کمتر است و دچار ناتوانی جنسی است .

به چنین مردانی ، برای آنکه بتوانند خود و همسرشان در مجامعت لذت ببرند و خشنود شوند ، پیشنهاد می کنیم که : اولا میان هر وعده آمیزش جنسی فاصله چندین روزه بگذارند تا آن « تک بیضه » خوب کار کند ، و از خوراکی های زیر تنها به وسیله مرد حتما خورده شود ( هر هفته دست کم از سه نوع خوراکی های زیر خورده شود ):

-         آمیزه عسل و زنجبیل

-         زعفران پلو

-         جگر سیاه با پیازچه

-         تخم مرغ تازه ( زرده آن باید نارنجی باشد )

-         شلغم پخته شده در شیر

-         شیر نارگیل

-         میگو با پیازچه

-         موز

-         خاویار

پیش از این گفتیم که کار بیضه ها ساختن « منی » است . و « منی » چون در بیضه ها فراهم شود شهوت مردانه ایجاد می کند. بدون کار کردن بیضه ها ، یعنی بدون ساخته شدن « منی » در کیسه ها ، مرد شهوت نخواهد داشت و نخواهد توانست با همسرش عمل آمیزش انجام دهد. بیضه هایی می توانند کار خود را درست انجام دهند که از لحاظ اندازه ، متعادل و سالم باشند . بیضه های کوچک تر از حد متعادل در کار ساختن « منی » نخواهند توانست به حد لازم و به اندازه کافی از عهده برآیند . هر چه بیضه ها کوچک تر از اندازه متعادل باشند ، به همان نسبت در کار خود یعنی ساختن « منی » ناتوان تر خواهند بود . در نتیجه مرد نمی تواند در وظیفه جنسی خود نسبت به همسرش موفق و رو سفید باشد.

علت اصلی کوچکی بیضه ها چیست ؟

معمولا بیضه پسرها به طور مادرزاد متعادل و به اندازه لازم است . بسیار اندکند پسرهایی که با بیشه های کوچک و غیر طبیعی از مادر زاده شوند .

پس ، علت اصلی کوچکی بیضه ها در جوانان و مردانی که به این عارضه دچارند چیست ؟ در اینجا بدون رودر بایستی باید بگوییم که این کوچکی بیضه ها در برخی از جوانان و مردان این است که آنان به عادت زشت و نکوهیده « جلق » مبتلا هستند یا در گذشته به این عادت مبتلا بوده اند .

جوانان و مردانی که از دوره نوجوانی به کار ناپسند و زیان آور « جلق » عادت می کنند و این کار زشت را چند سال پیوسته تکرار می کنند ، رفته رفته هم خود از نظر روحی و روانی ضعیف و آشفته می شوند و هم بیضه ها کوچک و کوچک تر می شوند تا آنجا که اگر روزی ازدواج کنند ، بیضه های کوچک و ناتوان آنها نخواهد توانست کار طبیعی خود را به طور بایسته و شایسته انجام دهد یعنی بیضه های آنان از ساختن « منی » به اندازه متعادل و لازم عاجز خواهد بود و در نتیجه نه تنها در عمل آمیزش جنسی با همسر خود ، نخواهند توانست او را خشنود سازند بلکه این کم بودن « منی » از نظر فعالیت های مغزی و روانی نیز برای آنها زیان هایی را در بر خواهد داشت .

در اینجا این پرسش به میان می آید که کم بودن « منی » چه ربطی به کارهای مغزی و روانی دارد ؟ در پاسخ آن باید بگویم که : مقداری از « منی » جذب خون انسان می شود و در ساختن سلول های مغزی و استخوانی و دیگر لوازم بدن انسان کمک بسیار خوبی می کند . اکنون اگر کسی در اثر « جلق زدن » در نوجوانی یا جوانی مقدار زیادی از « منی » خود را هدر دهد و حرام کند ، نتیجه آن این است که مغز و اعصاب به ویژه اعصاب چشم ها و شنوایی انسان از آن مقدار « منی » که در نیرو بخشیدن به مغز و اعصاب لازم است ، بی بهره و محروم می شوند و رفته رفته آن نوجوان یا جوان مبتلا به بلای « جلق زدن » را از نظر قوای مغزی و عصبی ناتوان می سازند . در نتیجه چنین فردی از نظر « ضریب هوشی » و کنترل اعصاب و بینایی چشم و محکمی مهره های کمر دچار ناتوانی و ضعف می شود و دستی دستی خود را با آن عمل ناپسند « جلق » به ورطه زیان های جبران ناشدنی می اندازد . از سوی دیگر مقداری از « منی » صرف رشد خود « بیضه ها » می شود. ولی نوجوانان یا جوانی که عادت به « جلق زدن » پیدا می کند با هدر دادن « منی » خود ، جلوی رشد طبیعی و لازم بیضه های خود را می گیرد و با این کار نکوهیده ، باعث می شود که بیضه هایش رشد لازم را نکنند و کوچک بمانند . بیضه هایی هم که از اندازه لازم کوچک تر باشند روشن است که نمی توانند به اندازه کافی « منی » بسازند . در نتیجه آن جوان مبتلا به « جلق زدن » با بیضه های کوچک و « منی » ناکافی ، هم به مغز و استخوان و اعصاب خود زیان می رسانند و هم اگر ازدواج کند نخواهد توانست از نظر « لذت جنسی » همسر خود را خشنود سازد و در انجام این عمل یعنی « آمیزش جنسی » که از نظر شرعی و اجتماعی و بقای نسل انسانی کاری است طبیعی و پسندیده کامیاب و رو سپید نخواهد بود .

در همین جا لازم و بسیار واجب است که به نوجوانان و جوانان و مردانی که به عمل ناشایست و زشت « جلق زدن » مبتلایند هشدار دهیم و به آنان سفارش اکید بکنیم که : ای عزیزان ! « منی » شما مایع گرانبهایی است که در نیرو رساندن به مغز و اعصاب و استخوان و مهره های کمر شما بزرگترین نقش را به عهده دارد . هرگونه هدر دادن آن از راه عمل ناشایسته « جلق » مغز و اعصاب و استخوان ها و مهره های کمر شما را رفته رفته ناتوان و فرسوده خواهد کرد و شما را دچار « پیری و از کار افتادگی زودرس » خواهد ساخت . اگر می خواهید مغزی فعال و توانا ، اعصابی آسوده و قوی ، استخوان هایی محکم و زنده و مهره های کمری سفت و مردانه و کاری داشته باشید ، از هرگونه دفع شهوت نامشروع و غیر لازم و غیر طبیعی جدا خودداری و دوری کنید . بدانید که اگر به این کار زشت و زیان آور خود ادامه دهید ، روزی که ازدواج کنید نخواهید توانست از « آمیزش جنسی » لذت ببرید و نخواهید توانست همسر خود را نیز راضی و خوشنود کنید و در نتیجه ، زندگی زناشوئی تان تلخ و سیاه خواهد شد .

این نکته را باید یادآوری و روشن کنیم که : بسیاری کسان گمان می کنند که « منی » تنها برای « آمیزش جنسی » به کار می رود و فقط برای این کار لازم است و بس !

« منی » در بدن انسان و ساختن و نیرومند کردن بدن و اندام های انسان نقش بسیار دارد که در مقایسه با نقش « عمل جنسی » آن ، بسیار بالاتر و با اهمیت تر است . « منی » در ساختمان بدن انسان نقش های زیر را دارد :

-         نیرو رساندن به اعصاب چشم ( = بینایی )

-         نیرو رساندن به اعصاب گوش ( = شنوایی )

-         نیرو رساندن به اعصاب مغز ( = رشته های عصبی )

-         نیرو رساندن به مهره های کمر

-         نیرو رساندن به استخوان ها

-         نیرو رساندن به دستگاه تنفسی

و چند کار ارزشمند دیگر که همه برای تندرستی و سلامت و طول زندگی انسان نقش مهم دارد .

به آن گروه از جوانانی که به بیماری « جلق زدن » مبتلایند سفارش می کنیم که : اولا : با ورزش و سرگرمی های سالم و مطالعه کتاب های غیر سکسی ، بکوشند که خود را از نظر بدنی و مغزی توانا و با اراده کنند . دوما : هر چه زودتر با فراهم کردن زمینه های یک زندگی مشترک ، ازدواج کنند تا با بهره وری از عشق و آمیزش با همسرشان ، عادت نامشروع و ناپسند « جلق » را از سرشان بیندازند .

بهترین رراه درمان بیماری « جلق » ازدواج و زندگی زناشوئی است .

جوانان باید به جای آنکه دنبال ارضاء نفسانیات خود از راه های آسان یاب و فرعی و نامشروع باشند و پول و وقت و نیروهای جسمی و روانی را صرف این گونه کارها و لذت های بد فرجام کنند ، باید بکوشند که کاری مناسب و درست با حقوق مناسب به دست آورند و مقدمات یک زندگی نسبتا روبراه را فراهم سازند و با دختری که مورد علاقه شان است ازدواج رسمی کنند تا هم خود سرو سامان بگیرند و آینده روشنی داشته باشند و هم از آلوده شدن به بلاها و بیماری هایی چون « جلق زدن » رهایی یابند .

باری از سخن اصلی خود دور نیفتیم . گفتیم که معمولا پسرها هنگامی که از مادر زاده می شوند بیضه های آنان سالم و طبیعی است و رفته رفته در ضمن رشد جسمانی آنها ، بیضه ها و دستگاه تناسلی شان نیز به طور متعادل رشد می کند . ولی اگر نوجوانی به « جلق زدن » مبتلا شود و آن را چند سال ادامه دهد ، چون هنوز ساختمان بدنی او نیاز شدید به استفاده از « منی » او دارد و هنوز هنگام بهره گیری از « بیضه ها و منی » در جهت لذت های شهوانی نرسیده است ، ناچار با ادامه عمل ناشایستۀ « جلق » جلوی رشد « بیضه ها » ی او نیز گرفته می شود . می دانیم که کار اصلی بیضه ها ساختن « منی » است وقتی نوجوانی به جلق زدن مبتلا شد ، « منی » او هدر می رود و حرام می شود و در نتیجه بیضه های او رشد نمی کند و کوچک می ماند . کوچکی بیضه ها سبب کمی و اندکی « منی » خواهد شد و کمی و اندک بودن « منی » نه تنها از رشد لازم بدنی آن جوان می کاهد بلکه اگر روزی در آینده آن نوجوان که به سن بالاتر رسیده است ازدواج کند ، از انجام وظیفه درست « آمیزش جنسی » با همسرش ، ناتوان خواهد بود و این ناتوانی او ، چه بسا که موجب از هم پاشیده شدن پایه زندگی زناشوئی او و همسرش شود و کار خدای ناکرده به طلاق و جدایی بکشد .

اکنون برای راهنمایی و یاری رساندن به آن دسته از جوانان و مردانی که دارای بیضه های کوچک هستند و میخواهند با یک برنامه درست و عملی ، این نارسایی و ناتوانی زیان آور خود را تا اندازه ای برطرف سازند ، دستور « غذایی » زیر را به آنان می دهیم . غذاهای زیر باید دست کم هر روز یکی از غذاها به طور پیوسته و چند ساله خورده شود ، تا ناتوانی شخص بیمار درمان شود و او به سلامت جنسی دست یابد و زندگی آنها شیرین شود . برنامه غذایی به ترتیب زیر است :

-         مربای شقایق ( به عنوان صبحانه )

-         شیر تازه ( از گوسفند یا بز یا گاوی که « رازیانه » نخورده باشد )

-         موز ( به عنوان « دسر » )

-         نارگیل ( به عنوان « دسر » )

-         ماهی همراه با پیازچه

-         میگو همراه با پیازچه

-         فلفل سیاه به مقدار کم ( همراه با غذا )

-         پلوی زعفران دار

-         خورشتی که در آن « کله گنجشک » به کار رفته باشد

-         دم کرده بهار نارنج

باید یادآوری بکنیم که : این خوراک ها و میوه های نام برده در بالا را باید حتما خوب بجوید و با بذاق دهان حل کنید . اگر خوب جویده نشود و یا با شتاب خورده شود ، اثری نخواهد داشت .

مهمتر و بالاتر از همه اینها این است که جوان یا مردی که دارای بیضه های کوچک است و برنامه غذایی ذکر شده را نیز انجام می دهد ، باید حتما از « جلق زدن » دوری کند وگرنه خوردن آن غذاها هیچ گونه اثری نخواهد داشت .

ناگفته نماند که : این گونه بیماران ( یعنی کسانی که دارای بیضه های کوچک هستند ) باید ازز خوردن چاشنی های محرک مانند خردل ، ادویه ، قهوه ، و مشروبات الکلی جدا پرهیز کنند ).

ساختمان بیضه می تواند سالم و طبیعی باشد و در عین سلامتی ظاهر ، از نظر « خوب و درست کار کردن ، دارای ناتوانی و نارسایی باشد ، یعنی تنبل » باشد و به مقدار لازم « منی » برای یک آمیزش لذت بخش نرساند .

کسانی که دارای این نارسایی هستند ، در آغاز آمیزش جنسی مانند یک فرد سالم دارای شهوت اند و خوب شروع میی کنند ولی پس از مدتی تلاش می بینند که از « منی » خبری نیست و « انزال » به آنها دست نمی دهد باز هم تلاش می کنند و عرق می ریزند ولی همچنان بدون آمدن « انزال » از کار آمیزش با همسر خود باز می مانند و خود و جفت خود را ناکام برجا می گذارند .

علت اینکه کسانیدارای دستگاه تناسلی سالم و بیضه های متناسب هستند و در عین حال ، هنگام آمیزش جنسی ، بیضه هایشان تنبلی می کند و آنها را به لذت « انزال » نمی رساند ، بیشتر همانا نخوردن غذاهای مناسب و « منی زا » است . این کسان ، یا در غذاهایشان چاشنی ها و موادی می ریزند که تولید کننده « هورمون مخالف » ( = یعنی هورمون زنانه ) است و یا غذاهایشان از نظر « ارزش غذایی » و « منی زا » در سطح پایینی می باشد .

در این جا لازم است که از غذاها و مواد و چاشنی هایی که می توانند نیروی جنسی مردانه را کم کنند و حتی آن را خنثی نمایند ، نام ببریم :

-         کافور

-         رازیانه

-         گوشت حیوان ماده

-         قهوه

-         خردل

-         الکل

-         سیگار زیاد

-         تریاک و مواد مخدر

این گونه غذاها و موادی که در بالا نام بده شد باید توسط مردان به هیچ وجه مصرف نشوند ، زیرا مصرف بی رویه و تکراری آنها می تواند نیروی جنسی مردها را رفته رفته کم کند و سپس در اثر مصرف دائم ، مرد را به کلی « خنثی » و ناتوان سازد .

برای درمان تنبلی بیضه ها ، غذاها و خوردنی های زیر سفارش شده است .

-         جوانه گندم

-         شلغم پخته شده در شیر

-         ثلعب

-         پسته شام

-         کله گنجشک همراه با فلفل تازه و پیازچه

-         موز و شیرموز

-         نارگیل و شیر نارگیل

-         جگر سیاه همراه با پیازچه و یکی دو تا فلفل تازه

-         پلوی زعفران دار با پیازچه

-         ماهی همراه یکی دو فلفل تازه و پیازچه

-         میگو با پیازچه و فلفل تازه

-         فلفل و پیازچه به مقدار کم با هر وعده غذا.

هنگام خوردن هر یک از غذاها و میوه های نام برده در بالا ، باید توجه داشت که حتما باید آنها را خوب جوید و با بذاق دهان آمیخت تا هضم و جذب شود .

اگر غذاها و میوه های یاد شده ، موثر کارگر نشد ، شخص مبتلا به « تنبلی بیضه ها » باید پیش پزشک متخصص برود تا اگر نیاز به عمل جراحی روی بیضه ها دارد ، این عمل انجام شود و او شفا یابد .

مرد برای آنکه در آمیزش جنسی ، هم خود لذت ببرد و هم همسرش را خشنود سازد باید زود به « انزال » نرسد . مدت آمیزش باید میان پانزده تا بیست دقیقه طول بکشد . مردی که زودتر از یک ربع ساعت به « انزال » برسد ، از نظر جنسی ناتوان است .

اگر مردی در گذشته به این ناتوانی نبوده و به طور ناگهانی دچار شده است این ناتوانی ناگهانی ، تنها یک علت دارد و آن داشتن انگل روده یا معده می باشد .

انگل های دستگاه گوارش معمولا به سه شکل ( سه نوع ) هستند :

-         کرم معده . دراز و تیره رنگ

-         کرم کدو . کوچک ولی به شمار زیاد که در کیسه ای درون دستگاه گوارش جای دارند .

-         کرم روده . سفید رنگ و ریز و به باریکی نخ.

این سه نوع انگل

که از خوردن غذاهای نامناسب یا همنشینی با شخص انگلدار ، در انسان پیدا می شود ، در دستگاه گوارش به زاد و ولد می پردازند و زیاد می شوند و کارشان خوردن مقداری از شیره غذای انسان است که برای بدن انسان بسیار لازم است . غذا پس از گوارش در معده ، به صورت « شیره غذا » در می آید و همین شیره غذا است که جذب بدن شده و نیروی لازمه بدن را تشکیل می دهد . ولی انگل ها در معده یا روده شخص مبتلا مقداری از این شیره غذا را می خورند و این کار را شب و روز انجام می دهند و تا زمانی که از میان نرفته اند به این کار زیان آور خود در معده یا روده شخص مبتلا ادامه می دهند . در نتیجه ، شخص مبتلا روز به روز از نظر جسمانی ضعیف تر و ناتوان تر می شود . گذشته از این ، انگل ها دارای قلاب (= چنگک)

های تیز هستند و هرگاه که معده شخص مبتلا از غذا خالی باشد ، آن انگل ها با آویختن این چنگک ها به جداره معده یا روده و زخم کردن آن ، به جستجوی باقیمانده شیره غذا می پردازند و در چنین حالتی شخص مبتلا دچار درد و سپس بی حالی و سستی می شود و چشمانش خوب نمی بیند و سرش گیج می رود .

رفته رفته این سستی و بی حالی و نزاری به دستگاه تناسلی شخص مبتلا نیز سرایت کرده و پس از چند هفته ، او را به ناتوانی جنسی ( یعنی « زود انزال کردن » دچار می سازد.

بدینسان می بینید که این انگل ها چه موجودات زیان آور و خطرناکی هستند و باید هرچه زودتر آنها را نابود کرد ، تا بتوان دوباره تندرستی خود را باز یافت .

برای نابود کردن انگل های سه گانه ، می توان طبق دستور زیر عمل کرد :

( الف ) در مورد « کرم معده » ، چند روز پشت سر هم باید هر روز مقدار دویست گرم تخم کدوی خام پوست کنده خورده شود . البته خوردن این مقدار تخم کدوی خام باید پیش از ظهر انجام بگیرد چون اگر بعداز ظهر یا شب خورده شود جذب بدن نشده و اثری بر انگل ها نخواهند گذاشت .

( ب ) از ریشه درخت انار هم می توان به طریق زیر استفاده کرد :

باید مقدار یک مشت « ریشه درخت انار » در قوری ریخت و در آب جوش دم کرد و این « دم کرده » را خورد . پس از سه بار مصرف ، انگل ها نابود خواهند شد .

( ج ) در مورد « کرم کدو » بیمار پس از آنکه تخم کدوی خام یا دم کرده ریشه درخت انار را خورد و آنگاه نیاز به قضای حاجت پیدا کرد ، باید یک تشت آب ولرم آماده کند و نشیمن خود را در آب ولرم فرو برد و در حال انجام دادن قضای حاجت ، صبر کند تا انگل ها و سپس « کیسه انگل ها » از نشیمن او بیرون آید و در آب بیفتد . تا زمانی که این کیسه انگل ها از نشیمن بیمار بیرون نیامده ، دستگاه گوارش آن شخص هنوز پاک و سالم نشده است . و روشن است که وقتی هنوز آن شخص دارای انگل روده یا معده است ، ضعف جسمانی و ناتوانی جنسی اش هم برطرف نخواهد شد . از یک سو دستگاه گوارش او در اثر بودن انگل ها آسیب خواهد دید و از سوی دیگر دستگاه تناسلی او به علت بودن آن انگل ها در معده یا روده ، ناتوان و نارسا خواهد بود . وقتی هم که دستگاه تناسلی مردی خوب کار نکند وی نخواهد توانست به طور کامل و شایسته با همسر خود آمیزش جنسی بکند و بدین طریق ، هم خود و هم همسرش را ناخشنود خواهد ساخت و زندگی زناشوئی اش تلخ و ناگوار خواهد گردید .

بنابراین شخص مبتلا به انگل روده یا معده باید با داروهایی که شرح دادیم ، هر چه زودتر خود را از شر انگل ها و کیسه آنها رهایی بخشد و چنانچه به طریق مذکور نتوانست از شر انگل ها خلاص گردد حتما به پزشک مراجعه نماید .

باری ، پس از آنکه مبتلا از انگل ها و کیسه مربوطه آن نجات یافت باید برای نیرومند کردن خود از خوراک ها و میوه های زیر استفاده کند .

-         کباب بره ( از جنس « نر » )

-         ماهی با پیازچه و یکی دو دانه فلفل تازه

-         میگو با پیازچه

-         نارگیل یا شیر نارگیل

-         آمیخته آب هویج و شیر نارگیل

-         آمیخته شیر موز با آب هویج

-         موز یا شیر موز

-         زعفران پلو با پیازچه

-         توت فرنگی .

هر روز دستکم باید یکی از غذاها یا میوه های آورده شده در بالا خورده شود . امکان دارد که شخص پس از بهبود یافتن از شر انگل های روده یا معده همچنان دچار ناتوانی جنسی ، یعنی « زود به انزال رسیدن » باشد . در این صورت چنین شخصی حتما بر اثر بیماری « جلق زدن » در گذشته ، گرفتار ناتوانی جنسی شده است .

پیش از این گفتیم که « جلق زدن » بیماری خطرناکی است که می تواند در اثر تکرار ، برای شخص عارضه های جبران ناپذیر پیش آورد . یکی از آن عارضه ها همین « زود به انزال رسیدن » است . مردی که در نوجوانی و در آغاز جوانی به « جلق » مبتلا شده است ، اکنون که بزرگ شده و زن گرفته و زندگی خانوادگی تشکیل داده است و می خواهد خود و همسرش را از لذت آمیزش جنسی برخوردار کند ، ناگهان می بیند که در اثر ( زود انزال شدن ) نه خود می تواند لذت ببرد و نه می تواند همسرش را خشنود سازد . در نتیجه ، زندگی زناشوئی اش تلخ شده و چه بسا که خدای ناکرده در معرض از هم پاشیده شدن قرار بگیرد . چنین مردی مسلما از عمل زشت « جلق زدن » در گذشته و نوجوانی اش پشیمان شده و می خواهد از هر راهی که ممکن است به « سلامت جنسی » دست یابد و خود را از شر بیماری « زود انزال شدن » نجات دهد ، تا از تلخ شدن و پاشیده شدن زندگی زناشوئی اش جلوگیری کند . اگر نتواند راه درست درمان ناتوانی جنسی خود را پیدا کند بدون شک دچار ناراحتی اعصاب خواهد شد . می دانیم که مرد برای آنکه بتواند در هنگام آمیزش جنسی خود و همسرش را خشنود سازد باید از آرامش اعصاب برخوردار باشد . آرامش اعصاب در هنگام آمیزش بسیار لازم است .

در این جا ما به این دسته از مردانی که در گذشته و در نوجوانی با دست زدن به عمل نکوهیده « جلق » باعث ناتوانی جنسی و ناراحتی اعصاب شده اند ، یاری می رسانیم تا با بکار بستن برنامۀ غذایی زیر تا اندازه ای سلامت جنسی و روانی خود را باز یابند و کانون زندگی زناشوئی خود را شیرین سازند . آن برنامۀ غذایی ( که حاوی ویتامین « ب » ) علاوه بر نیرو بخشیدن به بدن بطور کلی برای آرامش بخشیدن به اعصاب نیز بسیار سودمند است :

-         سیرابی همراه با یکی دو دانه فلفل تازه

-         کله و پاچه همراه با پیازچه

-         دل ، جگر ، قلوه همراه با پیازچه

-         موز یا شیرموز

-         نارگیل یا شیر نارگیل

از برنامۀ غذایی که بگذریم ، دو راه دیگر هم برای کاستن از « شتاب انزال » هست که آنها را یادآور می شویم :

( الف ) مرد می تواند هنگام آمیزش جنسی از « کاپوت » استفاده کند ، البته این کار باید با رضایت زن باشد ، زیرا پاره ای از زنان از به کار بردن کاپوت توسط شوهرشان راضی نیستند . بهر حال باید این کار با رضایت زن باشد .

( ب ) پیش از آن که این فصل از سخن ما ( یعنی فصل « زود به انزال رسیدن » ) به پایان رسد ، بهتر است نکته ای را یادآور شویم : گروهی از مردان که در نوجوانی و آغاز جوانی از عادت های زشتی مانند « جلق زدن » پاک و مبرا بوده اند و به جز گاه به گاه آنهم تنها در خواب و در حال « احتلام » از آنان « منی » بیرون نیامده و در سلامت کامل « جنسی » هستند ، پس از آن که ازدواج کردند ، در یکی دو ماه اول ازدواج چنان به همسر خود عشق می ورزند و چنان گرم و حرارتی اند که بی اختیار پیش از آنکه خود بخواهند یا همسرشان به لذت کامل رسیده باشد زود به انزال می رسند و « منی » از آنان بیرون می آید . چنین مردانی نباید دچار بیم و نگرانی شوند و برای درمان خود اقدام های بی مورد بکنند . زیرا این « شتاب انزال » آنها طبیعی است و از حرارت بسیار آنها و سلامتی کامل جنسی آنان سرچشمه می گیرد . پس از یکی دو ماه که از ازدواج آنها گذشت و گرما و حرارت جنسی فراوان آنها فروکش کرد ، خود به خود به حد متعادل می رسند و آنگاه خواهند توانست هم خود و هم همسرشان از عمل آمیزشی جنسی لذت کامل ببرند و خشنود گردند .